روش تولید بید غلات درانسکتاریوم:

آلوده سازی:

لوازم مورد نیاز:

1) نبشی: برای ساختن قفسه هایی که سبدها را روی آن قرار دهیم

2) سبد یا آبکش: برای شستشوی جوها

3) سینی آبکش: برای آلوده سازی. برای کاهش هزینه ها می توان از آبکش های پلاستیکی معمولی نیز برای آلوده سازی استفاده کرد

4) جو: بهتر است جو درشت و تمیز باشد

5) الک: برای تمیز کردن و جدا کردن خار و خاشاک احتمالی از جو استفاده می شود. درصورتی که جو تمیز تهیه شود نیازی به الک نخواهد بود

6) لگن: برای شستشو و ضدعفونی جوها با کنه کش

7) قرص فستوکسین

8) ترازوی دقیق: برای وزن کشی تخم سیتوتروگا

9) تخم سیتوتروگا: بید غلات با نام علمی Sitotroga cerealla   به عنوان میزبان واسط استفاده می شود و زنبور تریکوگراما تخم های خود را داخل تخم بید غلات می گذارد (آن را پارازیت می کند). تخم سیتوتروگای تازه شیری رنگ بوده که به تدریج به نارنجی تغییر رنگ می دهد. زنبورها تخم های تازه را ترجیح می دهند و تمایل کمتری به پارازیت تخمهای نارنجی شده دارند.

10) میله های باریک: برای جمع آوری لاروهای تفریخ شده سیتوتروگا که از سینی های آلوده سازی آویزان شده اند.

11) دماسنج و رطوبت سنج

ساختمان انسکتاریوم:

محل تولید تریکوگراما باید دارای اتاق های مجزا باشد تا در طول مراحل تولید تداخل ایجاد نشود و امکان کنترل دما و رطوبت های متفاوت را داشته باشیم. پنجره ها و منافذ را باید با پارچه یا مقوای مشکی پوشاند زیرا سیتوتروگا آفت انباری بوده و به تاریکی علاقه بیشتری دارد. منبع نوری اتاق پارازیت را نیز باید خودمان تامین نماییم. تمام اتاق ها و سالن ها باید هواکش داشته باشد تا بتوان تهویه مناسبی اعمال نمود. بهترین سیستم گرمایش شوفاژ است. درصورت استفاده از بخاری گازی یا نفتی باید دقت کرد که هیچگونه گازی از آنها متصاعد نشود. برای خنک کردن نیز از کولر گازی (در مناطق مرطوب) و یا کولر آبی (در مناطق خشک) استفاده می شود. برای تامین رطوبت مورد نیاز میتوان از دستگاه های رطوبت ساز (سرد یا گرم) استفاده کرد. تجهیزات دیگر درانسکتاریوم شامل سردخانه (برای نگهداشتن تخم ها در دمای 4درجه) آزمایشگاه کوچک دارای لوپ یا بینی کولر و پتری دیش و لوله های آزمایش بزرگ و همچنین آون بزرگ می شود. (داشتن یک آزمایشگاه کامل در انسکتاریوم لزومی ندارد. تنها وجود یک لوپ الزامیست.)

روش آلوده سازی:

قبل از انجام عمل آلوده سازی باید اتاق را از هرگونه آلودگی و بخصوص حشرات پاک کنیم. سپس به ازای هر متر مربع 3 تا 5 قرص فستوکسین به مدت 48 ساعت قرار دهیم و در صورت وجود لانه مورچه توسط سم سوین اتاق را شستشو دهیم. (توجه داشته باشید که فستوکسین بسیار سمی و برای انسان خطرناک است، بنابراین رعایت مسائل ایمنی و استفاده از ماسک ضروریست.) در نهایت در صورتی که قبلا نیز از آن مکان برای پرورش حشرات استفاده شده برای جلوگیری از شیوع کنه با سم نئورون سمپاشی می نماییم.

برای ضدعفونی جوها به ازای هر کیسه 50 کیلویی 1 عدد قرص فستوکسین به مدت 48 ساعت میگذاریم و آنها را در یک اتاق در بسته و یا زیر پلاستیک بدون منفذ قرار میدهیم. پس از ضدعفونی جوها را به اندازه مشخص (بسته به سبدهای خریداری شده معمولا 3 تا 6 کیلوگرم در هر سبد) در هر آبکش میریزیم و با آب به خوبی میشوییم بدین ترتیب که آبکش حاوی جوها را داخل لگن پر از آب نموده و با دست کاملا جوها را به هم زده و شستشو میدهیم. سپس جهت جلوگیری از جوانه زنی جوها را در محلول پرمنگنات 4 در هزار به مدت 10 ثانیه غوطه ور می کنیم. در صورتی که آون بزرگ داشته باشیم بجای استفاده از پرمنگنات می توان جوها را پس از فستوکسین زدن به مدت 24 ساعت در دمای 80 درجه قرار داد.

پس از جذب رطوبت و دندانگیر شدن جوها (در اثر فشردن یک دانه جو بین دو دندان جای دندانها روی جو بماند ولی از هم نپاشد) زمان مناسب برای آلوده سازی فرا می رسد. در این مرحله دقت در مورد جوانه زنی و کپک زدن جوها بسیار لازم است.

برای آلوده سازی در هر سینی یا آبکش به ازای هر 3kg   جو، 4 گرم تخم میگذاریم. باید توجه داشت که تفریخ تخمها بلافاصله پس از آلوده سازی صورت پذیرد تا از جوانه زنی یا کپک زدن جوها جلوگیری شود. به منظور تامین رطوبت اتاق آلوده سازی از رطوبت ساز استفاده می کنیم. در صورتی که رطوبت ساز نداشته باشیم باید کف اتاق را مرتبا آبپاشی کرده و خیس نگه داریم.

پس از تفریخ، ورقه های تخم را جمع آوری و نابود می کنیم. نفوذ لاروها به داخل دانه های جو معمولا از زمان آلوده سازی در حدود 7 الی 10 روز بسته به دما و رطوبت محیط و جوها به طول می انجامد. در این زمان لاروها ممکن است توسط تارهایی که می تنند از سینی آبکش ها خارج و آویزان شوند، در این زمان می توان لارو آبکشهای پایینی را توسط میله های باریک جمع آوری و به داخل آبکش ها برگرداند.

حدود 10 روز پس از آلوده سازی که لاروها به داخل جو نفوذ کردند، شروع به هم زدن و رطوبت دهی به جوها می کنیم. این عمل را هر روز باید انجام دهیم تا رطوبت و تهویه لازم در جوها تامین شود.

مرحله انتقال به داخل کاورها حدود 22 روز پس از آلوده سازی انجام می شود. در این زمان اولین پروانه های به اصطلاح پیش پرواز ظاهر شده و بلافاصله عمل انتقال که در ادامه توضیح داده خواهد شد انجام می گردد.

اتاق آلوده سازی در طول شبانه روز باید تاریک باشد و بهتر است در جلوی درب هر اتاق یک زیرپایی که مدام به محلول نئورون آغشته شده قرار گیرد.

دمای اتاق آلوده سازی حدود 27 و رطوبت بالای 80 درصد توصیه می شود.

برای تعیین درصد آلوده سازی می توانیم 100 دانه جو را شکافته و تعداد دانه های لارو دار را بشماریم

ادامه دارد...........